Ik kan je niet concreet helpen met de vergelijking, maar ken wel de details van hoe HTTPS/SSL werkt en waarom. Het doel van HTTPS Met HTTPS (dat is HTTP met SSL er omheen) proberen we meestal twee zaken te bereiken: encryptie van de verbinding, zodat een derde die niet kan afluisteren, en verificatie van de website, zodat we zeker weten dat dat de legitieme website van LittleBit is. Als je die laatste stap overslaat, zou het veel minder effectief zijn: je weet dan wel dat de verbinding encryptie gebruikt, maar je weet alsnog niet zeker of jouw gegevens beveiligd naar LittleBit verstuurd, of naar iemand anders (zoals voor kan komen bij een zgn. man in the middle-attack). Er is daarnaast ook nog een mogelijkheid om de gebruiker te authenticeren met zgn. client-certificaten, maar dat wordt maar heel weinig gebruikt. De rol van het certificaat en CAs Het encryptiedeel is, voor onze vragen, relatief eenvoudig. Lastiger is het verifieren van de identiteit van de website. Hoe weet ik immers zeker of een bepaald certificaat echt van LittleBit is, of dat het van iemand anders is die zich voordoet als LittleBit. Daarvoor worden Certificate Authorities (CAs) gebruikt. Dit zijn organisaties die beloven de identiteit van anderen goed te controleren. Browsers en andere SSL-software heeft vaak een lange lijst van certificaten van CAs ingebouwd. Een CA kan vervolgens andere certificaten tekenen om aan te geven dat deze door die CA vertrouwd worden. Stel dat LittleBit een certificaat heeft dat geverifieerd is door Verisign, dan ziet mijn browser dat het certificaat dat de webserver van LittleBit stuurt, via een aantal tussenstappen, getekend is door Verisign. Omdat mijn browser gelooft dat Verisign dat vast goed gecontroleerd heeft, vertrouwt die vervolgens dat die website echt van LittleBit is. In de praktijk doen we deze verificatie op domeinnaam. Als ik de eigenaar ben van littlebit.nl, kan ik naar Verisign gaan en zeggen "ik ben de eigenaar van littlebit.nl, doe mij een certificaat". Verisign zal vervolgens controleren of ik inderdaad de eigenaar ben, en dan mijn certificaat tekenen. De verificatie gebeurt dus op domeinnaam, en niet op IP-adres. Voor sommige certificaten controleert de CA ook mijn identiteit. Er zijn een hondertal CA-certificaten bekend in een gemiddelde browser. Er zijn ook nog talloze resellers - dat is wat hosting providers doen die zelf certificaten aanbieden. Koppeling aan IP-adres Vroeger was het simpel: 1 website had 1 IP-adres. Als je een andere website wilde bouwen, deed je dat op een ander IP-adres. Sinds een lange tijd hebben we de mogelijkheid om meerdere (niet-SSL) websites te hosten op 1 IP-adres. Dat gebeurt met de host-header. Als ik naar littlebit.nl ga, verbindt mijn browser met dat IP-adres. Vervolgens stuurt hij het verzoek voor de juiste URL, en stuurt daarbij in de host-header mee dat ik naar littlebit.nl wilde gaan. Op die manier, ook wel virtual hosting genoemd, kan de webserver dus onderscheiden welke website ik wil zien, ook al draaien er veel websites achter hetzelfde IP-adres. Met SSL is dit echter een probleem. De opzet van de SSL-communicatie gebeurt voordat de browser de kans krijgt om de host-header te sturen, omdat alle HTTP-communicatie binnen de encryptielaag moet vallen. Dus totdat we de SSL-opzet hebben gedaan weten we niet welke website de gebruiker wilde zien, maar we kunnen pas de SSL-opzet doen met het juiste certificaat, als we weten welke website de gebruiker wil zien. Hiervoor zijn een aantal oplossingen. Soms kan je dit oplossen met wildcard-certificaten, als alle websites onder hetzelfde domein vallen. Een andere oplossing is om elke SSL-website op een eigen IP te plaatsen: dan kunnen we immers aan de hand van het IP-adres waarop verbonden wordt, gokken welk certificaat er gebruikt moet worden. Dan zijn er SSL-certificaten waar meerdere domeinnamen in opgenomen kunnen worden. Dit werkt in principe prima, maar heeft als nadeel dat je in één keer een certificaat aan moet vragen met alle namen. Later wijzigen is veel gedoe. Leuk voor twee websites in eigen beheer, maar complete chaos met honderden klanten. De mooiste optie is Server Name Indication (SNI) waarmee de browser toch nog voor de SSL-opzet aan kan geven welke website hij graag wil zien. Dat is hele mooi, want het werkt eenvoudig en goed. Helaas ondersteunen niet alle browsers dit: het werkt niet op IE of Safari op Windows XP, het werkt niet op IE6, Blackberry, of Android 2.x. Korte samenvatting: als je oudere browsers wil ondersteunen, is de enige optie een eigen IP-adres, omdat anders niet "op tijd" te achterhalen is welk certificaat er gebruikt moet worden, omdat de webserver niet weet welke website je probeert te bezoeken. Maar het certificaat is niet permanent gekoppeld aan dat IP. Extended validation Nu ik toch uitgebreid aan het schrijven ben, laten we dan ook even in gaan op extended validation (EV). EV is een vrij nieuw type certificaat. Het wil eigenlijk zeggen dat de CA extra veel moeite heeft gedaan om te bepalen dat jij de eigenaar bent, en wie jij dan precies bent. En daar extra veel voor betaald heeft gekregen. In de meeste browsers verschijnt de naam van de organisatie in een groen balkje, of wordt op een andere manier aangeduid dat het EV is. Of dat de moeite waard is hangt van de gebruikers af, en hoeveel extra vertrouwen die daar aan geven. Er wordt voor niet-EV soms ook onderscheid gemaakt tussen domeinvalidatie en organisatievalidatie, in het eerste geval staan er geen bedrijfsgegevens in het certificaat. In het tweede geval wel, maar dat is zo verstopt dat ik betwijfel of iemand het ooit ziet. Ik zie er geen meerwaarde in. Veiligheid en vervalsen van certificaten Een veel voorkomend misverstand is dat duurdere certificaten de website beter beveiligen. Dat is helaas niet waar. De browser vertrouwt namelijk elk certificaat waarbij de domeinnaam klopt en dat getekend is door een bekende CA. Vorig jaar hebben, door een berg beveiligingsblunders, mensen ongeauthoriseerde SSL-certificaten voor o.a. gmail.com weten te maken door toegang te krijgen tot de CA van Diginotar. Dat is vermoedelijk op kleine schaal gebruikt om SSL-verkeer naar gmail af te luisteren: in plaats van naar de echte gmail wordt je naar een andere geleidt, die alles doorstuurd naar de echte gmail, maar intussen wel af kan luisteren. De neppe heeft gewoon een geldig SSL-certificaat voor gmail.com, getekend door Diginotar, een bekende CA, dus de browser vindt het allemaal prima. Andere websites met een Diginotar-certificaat zijn dan ook helemaal niet onveiliger geworden. Wel is het verstandig om die certificaten niet meer te gebruiken, want na een dergelijk incident verdwijnt het Diginotar-certificaat heel snel uit allerlei browsers. Kortom, het maakt niet per sé uit hoe hip jouw certificaat is: als er één CA in het lijstje van de browsers overtuigd kan worden om een onterecht certificaat uit te geven voor jouw domein, ben je alsnog het haasje. Daarna is het overigens alsnog verre van eenvoudig om verkeer af te luisteren of om te leiden, maar het is wel makkelijker geworden. EV kan je dan wel helpen als klanten oplettend genoeg zijn om te zien dat het nu "gewoon https" is in plaats van EV, maar ik betwijfel of ze dat zien. In gevallen waarbij dit mis gaat wordt soms de hele CA verwijderd, vooral in bijzondere blunders als Diginotar. Soms wordt ook een sub-CA verwijderd, waardoor een specifiek soort certificaat van een CA niet meer vertrouwd wordt. Ook is het mogelijk om individuele certificaten als ongeldig te markeren door ze op een Certificate Revocation List (CRL) te plaatsen, maar ik weet niet hoe effectief dat tegenwoordig is. Self-signed Soms kom je self-signed certificaten tegen. Dat wil zeggen dat het op zich een prima certificaat is, maar dat het niet ondertekend is door een CA. Browsers zullen het dan ook, tenzij jij dat vraagt, niet vertrouwen. Voor de browser is dat niet anders dan een certificaat getekend door een CA die niet bekend is. Andere toepassingen van SSL SSL wordt lang niet alleen bij HTTPS toegepast: ook bij communicatie met mailservers wordt het vaak gebruikt (imaps, pop3s). Daar geldt in principe precies hetzelfde qua certificaten. Wat voor certificaat moet ik nu kopen? In principe voldoet elk certificaat waarvan de CA bekend is in alle browsers. Dat kan vanaf € 12 per jaar, en dat is dan alleen domeinvalidatie: is dit domein echt van jou. Ik zie niet zoveel waarde in organisatievalidatie, EV kan wel meerwaarde bieden door er betrouwbaarder uit te zien. Maar dat gaat dan ook snel naar € 250 per jaar. Die € 12 gaat overigens puur om het laten tekenen van het certificaat door de CA: verwacht niet dat een hosting provider het voor die prijs aanbiedt. Er zit ook wat werk aan vast om de validatie te voltooien, en het moet ingesteld worden op de webserver. En ook aan extra IP-adressen zijn in principe gewoon kosten verbonden voor de hosting provider.

Ik denk niet dat dit domeinkapers zijn in de zin van: We weten dat iemand een webshop gaat starten, snel reggen. Het domein op 17 januari 2007 voor het eerst geregistreerd. Lang dus voordat TS met haar idee begon. Het is een voor de hand liggende naam en in de afgelopen 10 jaar van internet zullen vast wel meer mensen dit idee gehad hebben. Het lijkt meer een voorbeeld van de verkeerde volgorde. Naam nemen en dan pas checken of het er nog is. Je moet dat tegelijk doen: rijtje met mogelijke namen checken op beschikbaarheid en dan een keuze maken. Ik zou de huidige eigenaar eerst een tegenbod doen. Ze vragen 700 euro en hopen dat de gek het er voor geeft. Meer als 50 euro hoeft het niet te kosten. Of je dat er voor over hebt is een tweede maar dat zou een reeele prijs zijn. Vragen ze veel meer dan moet je het gewoon laten. Als je op zoek gaat naar een nieuwe naam raad ik je aan het meer in het generieke te zoeken. Weinig mensen zullen op "baby palace" zoeken. Neem eerder Babykleertjes.nl babyspeelgoed.nl oid. Dat scheelt je direct in SEO. Ik weet dat deze namen nog minder beschikbaar zijn maar misschien zit er nog wat tussen. Zoals hierboven al vermeld kan je bedrijfsnaam afwijken van je domeinnaam dus dan kan je bedrijf Babypalace heten op het domein babykleertjes.nl

[*]Hoe kun je weten hoe hoog zijn uitkering is? [*]Als dit de hoogte van de uitkering is kan er door de deurwaarder gewoon loonbeslag uitgevoerd worden. De maximale beslagvrije voet bedraagt immers meestal € 1.082,49 bij een gezinssituatie. Daar zit zijn inkomen dus boven en zou er iedere maand dus bijna € 190,00 aan jou afgedragen kunnen worden. Waarom gebeurt dat niet? [*]Iemand mag best geld verdienen naast een uitkering in het kader van de WWB, graag zelfs. Hoeveel je daarvan mag houden is natuurlijk een tweede. Het kan goed zijn dat de WWB in dit geval doet waar het voor gemaakt is: fungeren als een vangnet, Met betrekking tot deurwaarders en kosten, als jouw deurwaarder als eerste beslag gelegd heeft kunnen de anderen over het algemeen onderuit zitten en hun hand ophouden. Ik vermoed dat jouw deurwaarder hier een logische houding aanneemt die ook in het belang van de schuldenaar en van jou is: de veilingkosten worden gedekt door de opbrengst van de veiling (hij kan er waarschijnlijk van leven), maar de restant opbrengst moet verdeeld worden over de andere schuldeisers (waar jij in meedeelt) - het kan zijn dat jij hier dan nagenoeg niets van terug ziet. De tegenpartij wilde een regeling treffen van 50 euro per maand en heeft daarbij ingevuld wat zijn inkomsten en kosten zijn. Echter op een regeling is het nooit gekomen, omdat hij de nodige bewijzen nooit heeft opgestuurd. We hebben een berekening gemaakt op: http://www.schuldinfo.nl/fileadmin/kwijtschelding/invoerBeslag.php?bCalc=0&printIt=0 Hieruit komt naar voren dat we eigenlijk geen aanspraak kunnen doen op zijn inkomen. We dachten eerst ook dat we beslag konden leggen op 10% van zijn uitkering, maar dat is niet het geval omdat men ook kijkt naar de kosten voor huur en zorgverzekering.

Als ik dit draadje zo lees dan is er van alles aan de hand wat niet klopt. Maar zeker het laatste bericht doet mijn wenkbrauwen fronsen... [*]Hoe kun je weten hoe hoog zijn uitkering is? [*]Als dit de hoogte van de uitkering is kan er door de deurwaarder gewoon loonbeslag uitgevoerd worden. De maximale beslagvrije voet bedraagt immers meestal € 1.082,49 bij een gezinssituatie. Daar zit zijn inkomen dus boven en zou er iedere maand dus bijna € 190,00 aan jou afgedragen kunnen worden. Waarom gebeurt dat niet? [*]Iemand mag best geld verdienen naast een uitkering in het kader van de WWB, graag zelfs. Hoeveel je daarvan mag houden is natuurlijk een tweede. Het kan goed zijn dat de WWB in dit geval doet waar het voor gemaakt is: fungeren als een vangnet, Met betrekking tot deurwaarders en kosten, als jouw deurwaarder als eerste beslag gelegd heeft kunnen de anderen over het algemeen onderuit zitten en hun hand ophouden. Ik vermoed dat jouw deurwaarder hier een logische houding aanneemt die ook in het belang van de schuldenaar en van jou is: de veilingkosten worden gedekt door de opbrengst van de veiling (hij kan er waarschijnlijk van leven), maar de restant opbrengst moet verdeeld worden over de andere schuldeisers (waar jij in meedeelt) - het kan zijn dat jij hier dan nagenoeg niets van terug ziet.

Als eerste even een complimentje voor de website die op het eerste gezicht er professioneel, goed verzorgd en betrouwbaar uitziet. Als tweede de tip om je url alleen in je signature te zetten en niet te veel in je topic zelf te noemen zodat men je niet van spamming verdenkt. Je hebt je webshop nu (nog maar) drie weken en je krijgt bezoekers. Maar hoeveel krijg je er? Is dat inclusief robots? Bij de meeste websites heb ik honderd(en) bezoekers nodig voor een klikje op een advertentie en duizend(en) bezoekers voor een aankoop. Bezoekers heb je in alle soorten en maten en je zult merken dat sommige bezoekers toevallig langskomen terwijl andere gericht op zoek zijn. Hoe verder men in de verkoop-trechter zit, hoe hoger de conversie-ratio. Om te weten wat er aan de hand is zul je meer moeten weten. Meten is weten! Gebruik je al Google analytics? Daar kan je snel goede cijfers mee achterhalen. Wat zijn jouw exacte cijfers? Ik heb net je collectie bekeken en zie er wel een paar leuke bij hangen. Aan je prijzen zal het denk ik niet liggen want b.v. 119,- euro voor een Van Gogh (Olieverf op canvas, handgeschilderd en gesigneerd door de kunstschilder) lijkt mij niet duur. (Hopelijk is het wel de echte handtekening van van Gogh en geen chinese reproductie... ;) ) De website zelf en de koop-afhandeling lijktt ook prima in orde. Tip: zet er ook bij of het een reproductie is en noem evt. bij originelen de naam van de schilder. Nu is het onduidelijk wat een reproductie is en wat niet. Worden ze per 100 gemaakt of is er maar eentje van? Minder dan 100,- voor een handgeschilderd origineel en uniek stuk vind ik zeker betaalbaar, maar ik mis nog wat informatie. Natuurlijk is alles wat handgeschilderd is uniek, maar als men 100 keer hetzelfde naschildert dan lijkt het toch op elkaar. Zo kan ik op bv. het best leuke schilderij van de Eiffeltoren geen handtekening of indicatie van het aantal exemplaren ontdekken. Misschien wil ik 'm wel kopen, maar als ik bij familie precies dezelfde afbeelding zie, dan klopt dat niet met mijn verwachtingen. Al met al is mijn vermoeden dat je nog onvoldoende gerichte bezoekers trekt, dus ik ben benieuwd naar je cijfers... Edit: met 10-15 bezoekers per dag heb je nog heel wat promotiewerk te doen. Zorg dat het er 100 per dag worden en dat het natuurlijk gerichte bezoekers zijn waar je ook wat aan hebt. Als ik nu google naar "betaalbare schilderijen", dan staat jouw website nog niet op de eerste pagina. Gebruik naast Analytics ook de Webmaster tools om te zien hoe je website het doet.

Hallo, Ik heb een vraag waar ik het antwoord nog niet op heb gevonden met de zoekmachines. Het volgende is er aan de hand. Er zijn twee ondernemers die een idee hebben voor een nieuw bedrijf. Dit idee is ter goeder trouw door de ene persoon geregistreerd bij de belastingdienst. Hiervoor heeft hij wel zijn huidige bedrijfsnaam gebruikt. Het nieuwe bedrijf wordt januari definitief opgericht. Nu wil de tweede persoon, om problemen in de toekomst te voorkomen, dat de registratie van het idee, op naam komt van het nieuwe bedrijf, waar beiden eigenaar van zijn. Zodat er evenveel belangen zijn. Hoe moet dit worden aangepakt? (Er wordt nl niet echt vlot gereageerd door ondernemer 1, op verzoeken dit te wijzigen) De dame van de belasting telefoon kon mij niet helpen. Evenmin als het Benelux-Bureau voor de Intellectuele Eigendom en het agentschap van het octrooicentrum) (Hetzelfde geldt voor de registratie van de domeinnamen, dit is misschien makkelijker te wijzigen?) Ik hoop dat iemand voor mij een antwoord heeft..

Bedankt voor jullie reacties, Mijn idee was eigenlijk om het zo te gaan doen, zelf handmatig een computer te gaan samenstellen en deze verkopen aan de klant die erom vraagt om een nieuwe computer te willen. Dus je moet ervan uit gaan dat dit bijvoorbeeld eens in de maand gebeurt dat zoiets voorkomt dus zeker niet grootschalig. Daarnaast wou ik dan bijvoorbeeld extra dingen aanbieden dus bijvoorbeeld dat mensen zelf kunnen kiezen uit bijvoorbeeld een Virusscanner erbij te nemen tegen een bepaalde prijs of een monitor etc. Nu zit tegenwoordig bijna op alle computer spullen 24 maand garantie dus je zou bijvoorbeeld zelf ook iets met de klanten kunnen afspreken dat ik zelf zoveel garantie lever. Soort van contract met de klant, dit doe ik nu ook al bij sommige klanten en werkt tot nu toe nog vrij goed. Daarnaast wou ik eerst dus tweede hands computers gaan verkopen echter het probleem hiermee is dat je dan Windows 7 moet kopen en dan wordt de computer automatisch een stuk duurder nu kun je zeggen ik knal er Linux op maar niet iedereen kan even goed werken met Linux. Dus ben beetje van dat idee afgestapt. Dit is ongeveer een beetje het verhaal achter het hele plaatje.

Beste allemaal, Bezig met het ondernemersplan. Samen met een ander persoon een nieuwe 'pannenkoekenzaak' opstarten. Deze persoon (vriend) is franchisenemer van een bekende pannenkoekenketen. Heeft ervaring in deze branche, kent de afstellingen tussen machines, ingrediënten etc. Zelf zit ik in mijn tweede jaar hbo Communicatie. De planning is de enkele resterende punten halen zodat ik mijn propedeuse heb aan het eind van het jaar. Zo heb ik altijd iets achter de hand, mocht ik verder willen studeren. Het idee: Geen gezellig plattelands pannenkoekenhuisje, maar een soort to-go concept. De pannenkoek leent zich uitermate als maaltijd of snack en is veel minder slecht voor je dan bijvoorbeeld een bigmac. Tegenwoordig kun je van alles tussen een pannenkoek stoppen. Van fruit en chocolade tot kip en zalm. Naast de uitgebreide collectie to-go pannenkoeken, worden er ook salades, milkshakes en koffie verkocht. Naast de standaard koffie ook de wat ' hippere' koffie. Het idee is een kruising tussen de stijl van luxe koffie van starbucks, maar dan op de to-go manier en de service van mcdonald's: zelf bestellen bij de kassa. De producten worden gemaakt wanneer je ze bestelt. Dit duurt niet zo lang en de keuken is open, Hierdoor zie je als klant wat er gebeurd. Het to-go concept speelt een grote rol, maar er zullen ook enkel zitplekken (lounge) komen wanneer klanten zich even willen afsluiten van de hectiek met een bakje koffie. Duurzaam: de koffiebekers, tasjes etc. zijn allemaal biologisch afbreekbaar. Ze zijn zo 'groen' mogelijk. Vers: Een lekkere verse salade en ter plekke gemaakte crepes. Uitstraling: Hip, trendy, snel en makkelijk. De makkelijkheid van mcdonald's en de uitstraling van een luxe koffiehuis. Maatschappelijk: Maatschappelijke acties. Samenwerking met duurzame en maatschappelijk betrokken partners. Social: Geen dure campagnes, maar het imago opbouwen via de social media. Twitteracties etc. Dit zijn gobaal even onze punten. Alles is/wordt specifieker uitgewerkt in ons ondernemingsplan. Ben eerst even benieuwd naar jullie gobale mening ;) modedit:JPG verwijderd vanwege leesbaarheid reacties!

Sorry, ik was gisteren druk en zie net dat deze column al online staat. Anders had ik even een naschrift geschreven. Ik had Petra eind vorig jaar aan de telefoon nav haar tweede-kerstdag-filmpje. Ze vertelde toen wat het plan was en dat vond ik enorm slim en voor de hand liggen. Ze vertelde nl dat uit onderzoek was gebleken dat ze waar ze zat (Breskens) geen toekomst was voor een slijterij, maar wel in het toeristische Sluis. En voor die verhuizing had ze een ton nodig. Ik gunde haar erg dat het ging lukken die op deze manier samen te brengen, maar drink zelf (praktisch) geen alcohol en investeer dus niet in een slijterij. Daarom heb ik er begin januari (als een van de eersten) media-aandacht aan gegeven in mijn FD-column. Inmiddels heeft haar case enorm veel media-aandacht gekregen, maar voor wie wil weten hoe het is afgelopen zonder haar hele blog te moeten lezen: Ze heeft de 100 vip-klanten gehaald (incl. reserves voor het geval mensen zich alsnog zouden terugtrekken) en 11 juni was de officiële heropening van Slijterij de Vuurtoren in Sluis met Maxime Verhagen als speciale gast. De toekomst zal uitwijzen of de verhuizing een goede move is geweest, maar vooralsnog heeft ze de financiering daarvan op alle fronten gunstiger geregeld dan bij een bank. En in antwoord op Hans, ook haar drankleveranciers en dienstverleners rondom de verhuizing geloven erin en doen mee. De €1000 zijn verdeeld in bonnen van €50 en pas over een jaar in te wisselen, maar tot die tijd krijgen de vip-klanten allerlei speciale aanbiedingen. Omdat die VIP-klanten uit het hele land komen, leveren die haar door de aanbiedingen ook in het eerste jaar extra inkomsten op. Inkomsten waarmee ze geen bankrente hoeft te betalen, maar die ze kan reserveren voor de bonnen die in het tweede jaar gaan komen. Over dit plan is door een aantal mensen meegedacht en het lijkt echt prima in elkaar te zitten. Tot slot: ook wat mij betreft is zij een witte raaf in de wereld van crowd funding. Maar wellicht dat haar case (en deze column) ondernemers op andere verrassende ideeën voor alternatieve financieringsvormen kunnen brengen.

Eens met Paul, verder: Wat een hopeloos complex plan, na het snel gescand te hebben. Je moet nog een hele tijd met het hakmes bezig om de grote risico's uit je plan te halen (tip: begin simpel en klein en zonder verdienmodel). Wat je wilt moet organisch groeien. Door goede content en te netwerken word je bekender en komen meer mensen naar je toe. De mensen die je wilt gaan niet voor jou schrijven, maar hebben hun eigen kanalen al. Link daar dus bijvoorbeeld naar, en vertaal het eventueel vanuit het Chinees naar het Engels. Hier zitten maar een paar mensen die wat kennis van de Chinese cultuur hebben. Voor feedback over je plan zit je redelijk goed. Voor content niet. En daar kom je vanzelf achter als je gewoon begint en echt geinteresseerd in het onderwerp bent. Je kunt natuurlijk naar al die internationale websites gaan, maar ik zou het interessanter vinden om niet info uit de 2e hand te krijgen, maar van Chinezen zelf. Aangezien Chinees ik dacht de eerste of tweede taal op het internet is, zou dat niet zo moeilijk moeten zijn.

Het is natuurlijk niet de eerste - en de laatste - keer dat ik hiermee te maken heb, ik heb de ervaring dat het sturen van een nette brief met een vriendelijk betaalverzoek kort na het overschrijden van de betaaltermijn vaak al een stuk helpt en je hebt dan ook meteen wat op papier, als het toch tot een tweede brief en wellicht meer moet komen, dit in het kader van dossieropbouw. Ik houd het ook zakelijk, maar voor een man-vrouw VOFje is het gewoon net een beetje teveel geld om je er niet een beetje druk over te maken (al had ik dat stadium nog niet bereikt, hoor, ik heb met zwaardere gevallen te maken gehad). Ik refereer ook altijd aan de onderhavige overeenkomst, de daartoe gevoerde (telefoon-)gesprekken, (e-mail)correspondentie en namen van contactpersoon en opdrachtgever. De tweede brief die ik dan wel als '2e herinnering' bestempel, is al ietwat dwingender en daarin kondig ik ook meteen een eventueel 'uit handen geven' aan. Want als het tot een tweede brief moet komen en er op brieven ook niet wordt gereageerd, is vaak al een veeg teken dat ik met een hardnekkiger type debiteur te maken heb. Ik doe dit ongeacht het een grote organisatie of een kleine klant betreft en ik pleit ervoor dat elke ZZP-er, MKB-er en één-pitter het zo zou moeten doen met minder angst dat men dan een opdracht verliest. Want dan hebben we het wel over heel veel ZZP-ers, MKB-ers en één-pitters, dat geeft m.i. dan ook wel een stevig signaal af! Een opdracht waar je (te lang) niet voor betaald krijgt, moet toch niet leiden tot de stelling die in de titel van dit topic staat, toch?

Dat is inderdaad ook een mogelijkheid. Ik probeer zelf alleen altijd zo min mogelijk tussenstappen te organiseren. Die optie vereist alleen wel financiële discipline. De eerste reden voor die keuze is dat ik 'strijkstokkosten' wil voorkomen. Eerst voor het afsluiten van zo'n verzekering of bankspaarproduct. En vervolgens nog een keer bij het moeten aankopen van een direct ingaande lijfrente. En de rendementen daarop zijn tegenwoordig redelijk beroerd. Als je momenteel voor 20.000 euro een direct ingaande lijfrente aankoopt om die in vijf jaar uit te laten keren, dan mag je blij zijn als je dat bedrag nominaal terugkrijgt in die periode. De tweede reden is dat je die Oudedagsreserve namelijk ook gewoon zelf liquide kunt aanhouden in je eenmanszaak. In de tussentijd kun je best nog een 'redelijke' zakelijke rente ontvangen (die weliswaar tussentijds belast is). Persoonlijk woog die zakelijke rente op tegen de beloofde rendementen minus de afsluitkosten bij verzekeringsproducten. Je kunt natuurlijk uitrekenen of dat in jouw geval ook zo is. De derde reden is - voor mij althans - dat ik het geld bij de hand had. Het zit niet vast in een verzekering of bankspaarproduct. Ik vind overigens de kwalificatie van een bankspaarproduct als een 'flexibel' alternatief enigszins misleidend. Je mag nog steeds niet aan je eigen geld komen...tot aan je pensioen! Maar...zoals gezegd: het geld zelf beheren tot die tijd vereist dat je jezelf absoluut kunt inhouden en er in de tussentijd geen domme dingen mee te doet. Het vereist ook weer wat zelfkennis om te weten of je daartoe in staat zult zijn. :) Het laatste voorbeeld van Lex klopt (fiscaal) wel, maar voelt tegelijkertijd een beetje als een theoretische exercitie of een Catch-22. Als je namelijk niet voldoende geld hebt om bij je pensionering zelfs maar de latente belastingclaim op je Oudedagsreserve te betalen vanwege een te laag ondernemingsvermogen, dan heb je uiteraard zéker geen geld om diezelfde Oudedagsreserve in te ruilen voor iets waar je de premie volledig liquide voor beschikbaar moet hebben. Als je echter wel voldoende geld privé hebt, zou je uiteraard voor Lex' rekenvoorbeeld kunnen gaan. Ik zou zelf een diametraal tegenovergestelde handelswijze volgen: namelijk het geld simpelweg (al dan niet geleidelijk) in de eenmanszaak terugstorten om het ondernemingsvermogen te versterken, waarmee je dan vervolgens bij pensionering in ieder geval de grootste klap van een verplichte, volledige vrijval kan temporiseren.

Wat komt er bij kijken als je zakelijk een 50cc Piaggio Ape 50 rijdt. Hoe kijkt de belasting hier tegenaan. Het is me bekend dat ik geen motorrijtuigenbelasting hoef te betalen en alleen een WA verzekering hoef af te sluiten. Ik doel meer op afschrijving, wat als je er 1 tweede hands koopt (btw, marge), is het eigenlijk wel mogelijk de APE op naam van het bedrijf te zetten? Etc, etc. Wat zijn de haken en ogen? Kan ik de kosten gemaakt voor onderhoud, stalling, benzine etc van mijn winst afhalen? Over de regelingen voor auto's kan ik voldoende vinden :P over deze "Brommers" niets tot zeer weinig. Groet Latte

Onlangs nodigde een LinkedIn-connectie in een status-update zijn volgers uit eens naar een nieuw crowdfunding-platform te kijken. Nieuw crowdfunding-platform? Alweer? Een relatie van mij vertelde me vier jaar geleden (in 2011 dus) dat hij een lijst had gemaakt van inmiddels meer dan 200 crowdfunding-platforms. In 2011. Sindsdien zijn er naar ik aanneem nog minstens enkele tientallen, misschien honderden, bijgekomen. Hoeveel nieuwe crowdfunding-platforms kan een land verdragen? Mijn reactie was daarom dezelfde die ik al een aantal jaar heb op elk nieuw initiatief rondom crowdfunding. Is er iets bekend over het rendement dat investeerders behalen op de projecten die ze financieren? Krijgen ze überhaupt hun geld terug? De Linkedin-connectie antwoordde dat het nog te vroeg was om er iets over te zeggen. Allemaal voorstander Geloof het of niet, maar over dat antwoord was ik positief verrast. Het was lekker vaag, maar ik vond het erg bijzonder dat een crowdfunding-betrokkene überhaupt antwoord op deze vraag gaf. Voorheen werden dergelijke vragen altijd volledig genegeerd of in een LinkedIn-discussie letterlijk uit de discussiedraad verwijderd (censuur). Rondom crowdfunding hangt tenslotte al een tijdje een onuitgesproken consensus dat we er allemaal voorstander van moeten zijn. De banken financieren tenslotte "niets meer" en hoe moeten ondernemers anders aan hun geld komen? Kortom, crowdfunding is een positief verschijnsel waar we allemaal heel blij mee moeten zijn. Waag het niet om dit in twijfel te trekken. Het is een uiterst gevaarlijke houding, want zo lang crowdfunding alleen een nieuwe vorm van liefdadigheid is, is er weinig aan de hand. Maar veel van die crowdfunding-platforms zijn gericht op het financieren van start-up-bedrijven. En iedereen die lange tijd het wereldje van start-ups gevolgd heeft, weet dat een groot deel van die projecten faliekant mis gaat. In waarschijnlijk het eerste kritische artikel over crowdfunding in Nederland in 2012 stelde ik dat 95 procent van de crowdfunding-initiatieven zou mislukken. Die 95 procent was gebaseerd op 2 observaties. Ten eerste vindt 95 procent van de kapitaalzoekende bedrijven nooit een investeerder. Ten tweede beantwoordt 95 procent van de investeringen van business angels (professionele investeerders) niet aan de verwachtingen. (Wie daar een onderbouwing van zoekt, even googelen). Mijn 95 procent mislukkingen was dus misschien een te positieve voorstelling van zaken. Wellicht is het eerder 99,75 procent. Eerste verhalen komen naar buiten Tot voor kort was het echter onmogelijk een indruk te krijgen van het aantal crowdfunding-projecten dat flopt. Maar nu beginnen de eerste verhalen naar buiten te komen. Zo staakte ABN Amro enkele maanden geleden zijn crowdfunding-initiatief Seeds, omdat "de bank het niet haar taak vond zo'n platform te onderhouden". Uit de berichtgeving wordt duidelijk dat van de in totaal 7 gefinancierde projecten er inmiddels 2 failliet zijn. Goed, kan een incident zijn. Maar onlangs hoorde ik op een event voor het eerst een statistiek. Het schijnt dat gemiddeld genomen in 7 procent van de gevallen de beleggers geen cent van hun inleg terugzien. Mensen die hun geld in crowdfunding-projecten steken moeten hier maar eens een sommetje bij maken. Een van de zaken waar bij crowdfunding mee wordt geschermd is het hoge rendement, dat bij de meeste projecten tussen de 5 en 10 procent ligt. Laten we aannemen dat het precies 7,5 procent is. Rendement crowdfunding negatief Als in 7 procent van de projecten van de oorspronkelijke inleg echter geen cent terugkomt, dan is het gemiddelde rendement op alle crowdfunding-projecten dus 0,5 procent. Immers, van de 100 procent gaat eerst 7 procent af en dan komt er weer 7,5 procent bij. Hoewel? Hierbij kijken we nog niet naar de projecten waarbij niet de hele inleg, maar een deel ervan verdwenen is. We kunnen veilig aannemen dat dat percentage ook minstens enkele procenten is. Het werkelijke gemiddelde te verwachten rendement van crowdfunding-projecten is dus zeer waarschijnlijk negatief. De reden waarom crowdfunding zo populair is, is dat het vrijwel alleen maar wordt beoordeeld vanuit het perspectief van een kapitaalzoeker die het geweldig vindt dat hij een alternatieve route heeft gevonden om geld op te halen. Dromen verwezenlijken, de wereld verbeteren, dat soort werk. Eindelijk, door het internet kan het zo maar. Wie heeft er in de 21e eeuw nog een bank nodig? [Mod edit: verwijzing + link naar rest artikel op eigen site vervangen door de rest van het artikel zelf]

Beste professionals, Ik heb een vraag met betrekking tot de berekende BTW bij invoer. Via de koerier (TNT) heb ik wat verduidelijking gekregen, maar zij willen niet alle informatie vrijgeven. Mijn vraag is: Hoe wordt de BTW over de invoer exact berekend? Ik heb van TNT begrepen dan er een 70% staffel gebruikt wordt, maar deze is nergens terug te vinden. Ik zal e.e.a. duidelijk maken aan de hand van een voorbeeld. Stel ik importeer goederen uit een niet EU-land, met een waarde van 875USD (814EUR). Het pakket is 23 kg zwaar. Bij het pakket zit er geen verzendfactuur. TNT gebruikt in dit geval een door de douane goedgekeurde staffel van 200EUR bij 23kg. De verzendkosten worden als volgt opgesplitst: 70% van 200EUR tot aan de EU grens = 140 EUR 30% van 200EUR tot aan afleveradres = 60EUR Volgens TNT wordt 140 niet meegenomen bij de BTW berekening, maar de 60 wel. Douanewaarde: 814 + 140 = 954 EUR I.R.: 12% * 954 = 114,48 EUR BTW: 21% * (954 + 114,48 + 60) = 236,98 EUR. Dit zijn de gegevens die ik van TNT heb gekregen. Ze konden verder niets loslaten over de 200EUR. staffel die gebruikt wordt. "Dat zit in de software". Nu is mijn vraag. Als ik in de aangifte OB de volgende gegevens opgeef onder vraag 4a, dan komt aankoopprijs (linkerkolom) en de opgegeven BTW (rechterkolom) niet overeen met 21%. Gaat de Belastingdienst hiermee akkoord? Mijn tweede vraag. Wat als er wel een verzendfactuur bij het pakket zit van zegge 250 EUR. Moet ik dan ook in mijn BTW berekening rekening mee houden dat 30% van die 250 euro meetelt voor de BTW? Dit is voor mij van belang, omdat ik over een art. 23 vergunning beschik en de BTW zelf in de aangifte OB moet meenemen. Per saldo maakt het natuurlijk niet zoveel uit (BTW Invoer = BTW VB), maar het bedrag moet wel kloppen volgens mij? Alvast bedankt voor jullie antwoord! groet, Aklesh

Het lijkt er op dat dit standpunt uitsluitend een standpunt van de fiscus zelf is, maar niet volgt uit de wet. De belastingdienst houdt de verhuur'ondernemer' misschien een beetje de hand boven het hoofd uit eigenbelang. Als je namelijk iedereen die zijn eigen huisje verhuurt ondernemer voor de omzetbelasting maakt, dan zal vervolgens blijken dat waarschijnlijk meer dan 90% van die nieuwbakken 'ondernemers' onder de KOR valt. Je moet namelijk nogal wat verhuren en tegen een behoorlijke prijs om daar bovenuit te komen (140 dagen x 160 euro per dag zonder kosten). Daar komt bij dat het verhuren waarschijnlijk in veel gevallen zelfs verlieslatend is (voor de inkomstenbelasting), vanwege de stakosten, verzekeringskosten, vaste lasten, etc. Het is best wel een opgave om uit de kosten te komen. Dus zitten ze waarschijnlijk ook niet te wachten op verhuurondernemers voor de inkomstenbelasting. Wat me ook opviel aan de nieuwe aangifte Inkomstenbelastingen (via Mijn Belastingdienst) op dit punt is dat de fiscus je ontzettend snel naar Box 3 nudget. Ze vragen naar je 'vastgoedbezittingen', waar je dan in één adem achtereenvolgens je eigen huis en je eigen vakantiehuisje kunt invullen. De eerste komt uiteraard in Box 1 en de tweede plempen zonder aanvullende vragen automatisch in Box 3. Ik gok dat de belastingdienst het wel best vindt zo (en veel pseudo-verhuurondernemers ook).

Eerst even antwoord op de vraag; heb je vanaf 2012 dan niks ondernomen? Ja dat heb ik wel. Ik heb geprobeerd de BV los te koppelen van de holding en zelfs geprobeerd ons zelf als directie uit te schrijven. Het eerste was (natuurlijk) niet mogelijk zonder toestemming van de aandeelhouder, en voor de tweede optie zouden we met een nieuwe directeur op de proppen moeten komen. Het probleem zit hem er in dat de directie van de holding een mislukte zelfmoordpoging heeft gedaan en sindsdien (handelsonbekwaam) in een verzorgingstehuis zit. Na langdurig onderzoek kwamen wij daar pas na 9 maanden achter. In de tussentijd waren al veel BVs van hem failliet gegaan / opgeheven. Desbetreffende holding echter nog niet. Had de zelfmoordpoging wel gelukt dan zou het het geheel toen iets makkelijker hebben gemaakt, maar omdat de directie van de holding nog wel leeft (en wij niets zonder zijn toestemming konden doen) heeft het zo lang aangesluimerd. We zaten toen al met de handen in ons haar en hebben besloten het concept met de weinige financiele middelen die we toen tot onze beschikking hadden gewoon voort te gaan zetten. Iets wat helaas ook jammerlijk mislukt is. Maar de keuze was toendertijd een noodsprong voor ons. Nu, meer dan 3 jaar later, blijkt dat dus ook een verkeerde keuze te zijn geweest. Het was kiezen tussen twee kwaden. En ja een advocaat in de arm nemen zou ik graag doen, maar daar ontbreekt het me aan geld. Vandaar dat ik dankbaar gebruik maak van dit forum om meer te weten te komen over het geheel. Dit om de ontstane schade zo veel mogelijk te beperken

Ja en bovendien kun je minder makkelijk het merk van de hand doen of een tweede (vecht)merk in de markt zetten. Je kunt overigens voor een compromis kiezen. Voeg aan een merknaam zoals FooBar een containerbegrip toe en maak er bijvoorbeeld FooBar Trading BV of FooBar Services BV van. Ben je een bekendere figuur in je branche, dan kun je ook een BV onder je persoonsnaam beginnen: Jan de Jong BV of Piet de Vries BV.

De FOR vind ik een beetje als een foton. Het gedraagt zich zowel als een deeltje als als een golf. ;) Ik denk daarom ook dat de manier waarop een boekhouder hiermee omgaat uitsluitend te maken heeft met de persoonlijke appreciatie van de FOR. De ene boekhouder ziet het als niet meer dan een fiscale aftrekpost die er alleen voor zorgt dat je minder inkomstenbelasting hoeft te betalen (een beetje als de zelfstandigenaftrek). De andere boekhouder ziet het waarschijnlijk meer als een soort van pensioenregeling waarvan de 'pensioenpremie' aftrekbaar is. Op zich kan het op beide manieren. Hoewel ik het persoonlijk tegenwoordig waarschijnlijk eerder op de eerste manier zou doen, heb ik het in het verleden op de tweede manier gedaan. Het is dan alleen bij de aangifte wel opletten geblazen. Ik zal beide methodes toelichten aan de hand van een eenmanszaak die 1000 euro winst maakt en 98 euro wil toevoegen aan de FOR. De eerste methode is vrij rechttoe-rechtaan. Je bepaalt de winst voor de bepaling van de FOR en boekt vervolgens de reservering gewoon binnen het eigen vermogen. De winst was 1000 euro, dus het eigen vermogen stijgt met 1000 euro. Vervolgens boek je 98 euro FOR via het EV. Bij elkaar heb je nu 1000 euro ondernemingsvermogen, onderverdeeld in 902 euro eigen vermogen en 98 euro FOR. De tweede methode kan ook. Je boekt de FOR als kosten naar het eigen vermogen. Omdat de FOR nu ten laste komt van de winst, stijgt het eigen vermogen als gevolg van de winst met 'maar' 902 euro. Tegelijkertijd staat er ook 98 euro FOR op de balans. Bij elkaar dus ook 1000 euro ondernemingsvermogen met exact dezelfde onderverdeling tussen eigen vermogen en FOR! Het nadeel van de eerste methode - hoewel misschien wel de 'netste' - is dat de FOR niet expliciet als 'kost' verschijnt voor de ondernemer. Deze vergeet dan misschien eerder dat het ooit ook weer een 'opbrengst' wordt bij het vrijvallen ervan. Ik heb het ook wel gezien dat de boekhouder deze interne EV-boeking gewoon stilzwijgend doet bij het invullen van de IB-aangifte voor z'n klant. Zijn klant is dan blij met telkens de lage IB-aanslag, maar tast in het duister over de gevolgen op de lange termijn. De tweede manier kan ook, maar vereist wel wat oplettendheid bij de aangifte. Het FOR-bedrag bereken je namelijk op basis van de winst vóór de FOR-boeking. Verder kun je het FOR-bedrag dan wel als kosten in je boekhouding opnemen, maar bij het invullen van je fiscale V&W moet je dit bedrag in eerste instantie niet als kost invullen (maar uiteraard verderop wel als aftrekpost).

Hoi Jim, Kun je de dienst makkelijk vergelijken puur en alleen op prijs? Of komen er nog meer dingen bij kijken, zoals locatie, service en klanttevredenheid? In het eerste geval zou je er een vergelijkingssite van kunnen maken, maar in het tweede geval lijkt een aanmeldsite meer voor de hand te liggen. Stel dat het om glazenwassers gaat. Die kun je natuurlijk prima op uurtarief (of raamtarief voor mijn part) vergelijken. Tenzij het gaat om een glazenwasser aan de andere kant van het land. De voorrijkosten zijn in dat geval de bottleneck. Ook al heb je de goedkoopste glazenwasser van Nederland gevonden op een vergelijkingssite, je gaat er geen zaken mee doen als hij eerst 150 km moet rijden om bij je pand te komen. In dat geval is een aanmeldsite makkelijker, want dan krijg je (hopelijk) alleen de glazenwassers te zien die in jouw regio actief zijn.

Het klopt dat de deeleconomie vaak op prijs je probeert aan te vallen maar volgens mij is er echt meer aan de hand. Iets als SnapCar is in de eerste plaats een aanval op prijs maar ten tweede gaat het uit van het idee dat een auto bijna de hele tijd ongebruikt stil staat en door een ander te gebruiken is. Wat ik vooral jammer zou vinden is dat ondernemers als een konijntje in de koplampen van de aanstormende auto blijven staren en dit soort ontwikkelingen afdoen als 'niets nieuws'. Nu wordt het allemaal te vaag, dat snap ik best. Niemand heeft een glazen bol. Maar ik zou graag ideeën horen over hoe ondernemers hun bedrijf toekomstbestendig maken, misschien is dat een betere vraag.

Wat doe je of doet je bedrijf precies? Ik maak ketchup. Niks meer niks minder. Maar dat doe ik pas sinds augustus 2013. Sinds januari 2006 ben ik ondernemer, gestart als grafisch bureau waarin ik mijn kwaliteiten als autodidactisch grafisch vormgever kwijt kon. Met de opkomst van het (bijna) gratis tijdperk kwamen de tarieven steeds verder onder druk te staan en werd het met een steeds toegankelijker internet eenvoudiger voor iedereen om bijvoorbeeld gratis websites te maken. Voor bijna alle onderdelen van grafische vormgeving (logo's, flyers, brochures etc.) is er online wel een (bijna) gratis sjabloon te vinden, waardoor het aanbod van goedkope aanbieders, die standaard vormgeving leveren welke voor de doelgroep prima voldoet, toenam. Tegelijkertijd is het restant van de markt goeddeels verdeeld onder de grotere bureaus. Dan kun je twee dingen doen: in hoekje gaan zitten huilen of iets bedenken waarmee je je kunt onderscheiden van de rest. En dat laatste heb ik gedaan. Hoe? Door het bedenken van een merk. Want in een merk komen alle onderdelen van grafische vormgeving samen: logo creatie, vormgeving website, flyers, huisstijl etc., communicatie enz. Niet wetende dat merk zo succesvol zou worden dat ik nu voltijds ketchupmaker ben en de grafische vormgeving op een tweede spoor is beland. "Maar waarom ketchup?" hoor ik je vragen. Nou, ik hou van koken en had al vaak mosterd en mayonaise gemaakt. In het voorjaar van 2013 had ik voor het eerst een paar liter ketchup gemaakt en dat aan diverse kennissen laten proeven. Eén van hen zei dat hij het lekkerder vond dan de culinaire variant van die Amerikaanse fabrikant met een Duitse naam. Later in de zomer van dat jaar toen we - mijn vrouw, ikzelf en wat vrienden - zaten te brainstormen over wat voor merk het dan zou moeten worden, kwamen we uit bij mijn hobbykoken en de opmerking van die kennis over mijn ketchup. En zo zag De Ketchupfabriek het levenslicht. Toen ik in september 2013 mijn eerste flesjes ketchup uit de bakfiets voor mijn huis verkocht stapte ik in een heel andere wereld. Ineens was ik voedselproducent en ging er een hele nieuwe wereld aan voor mij open: ik moest mij ineens verdiepen in regelgeving rondom voedselveiligheid en etiketteringsregels, moest nadenken over verpakkingen (vorm en type fles, houten kratjes voor in de winkels, kartonnen dozen), kreeg ik bezoek van de NVWA, moest ik vergunningen aanvragen etc. Ook trok en trek ik regelmatig de aandacht van de media. En dat avontuur gaat iedere dag verder. Wat betekent innovatief zijn voor je, en waar onderscheid je je in van anderen? Innovatief betekent voor mij dat je naar wegen zoekt om dat wat je doet beter te doen dan een ander. Dat probeerde ik toen ik nog voltijds grafisch vormgever was en dat doe ik nu ik mij ketchupmaker mag noemen. Het belangrijkste onderscheidende vermogen zit hem erin dat mijn ketchup geen ketchup is, althans niet in die vorm die men gewend is. Mensen zijn opgevoed door die Amerikaanse producent met die Duitse naam dat ketchup suiker moet bevatten en een bepaalde dikte zou moeten hebben. Industriëel geproduceerde ketchups bevatten veel toegevoegde suiker en verdikkingsmiddelen als gemodificeerd zetmeel. Mijn ketchup, is gebaseerd op een recept uit 1801 (op schrift gesteld door Sandy Addison), bevat veel minder toegevoegd suiker en geen verdikkingsmiddelen, kunstmatige geur-, kleur- en smaakstoffen. De ketchup smaakt daardoor - dixit ketchupeters - "echt naar tomaten". Het in de markt zetten van deze ketchup - die geen ketchup is zoals men gewend is - vereist een "heropvoeding". Consequent leg ik uit waarom ik de ketchup zonder alle, in mijn ogen, overbodige toevoegingen maak. Dat doe ik via mijn website, de social media en in één op één gesprekken met winkeliers en consumenten. Welk boek, film of welk televisieprogramma kun je iedereen aanraden? Tom Lanoy, Herman Brusselmans, Joost Zwagerman en Gabriel García Márquez behoren tot het rijtje van mijn favoriete schrijvers. Op tv kijk ik graag naar films als The Usual Suspects, Tinker Soldier Spy, The Departed en series als The Bridge, The Killing, Fargo, Orange is the new black en Peaky Blinders. Hoe ben je enthousiast betrokken geraakt bij Higherlevel.nl? In eerste instantie kwam ik uit nieuwsgierigheid op Higherlevel kijken, was benieuwd naar ervaringen van andere ondernemers. In de loop van de tijd ben ik steeds meer actief geworden omdat ik het leuk vind om de kennis die ik heb te delen met anderen. Hans Schipperijn: Ik wil Patrick vragen hoe hij zijn bedrijfje echt authentiek houdt als hij straks een mega Ketchup fabriek met miljoenen liters ketchup heeft. Hoe zorg je er voor dat je geen ‘Bertolli’ wordt? Ik ben gestart met vier gaspitten, twee ouderwetse gietijzeren pannen en 4 kilo tomaten. Dat leverde een paar flessen op. Door te investeren in een nieuwe keuken heb ik de productie zo kunnen opschalen dat ik op eigen kracht meer dan zeventig winkels kan beleveren. Dat doe ik met zoveel mogelijk lokale, regionale ingrediënten. En dat wil ik graag zo houden. In de loop van 2014 heb ik een paar keer groothandels aan de deur gehad met de vraag of ik niet voor hen wilde produceren. Maar ik wil alles zoveel mogelijk zelf in de hand houden, zelf grip houden op welke zaken de ketchup mogen verkopen. Ik schrijf bewust mogen omdat het specifiek een product is voor speciaalzaken zoals delicatessenwinkels, luxe boerderijwinkels, winkels in het hogere segment. Door te kiezen voor organische groei hou ik het voor mijzelf leuk. Mijn ambitie is niet om de zoveelste echte fabriek te worden, mijn ambitie is het om op een mooie, noem het van mij part authentieke manier een lekkere saus te maken en daar steeds meer mensen kennis mee laten te maken. Die groei kan worden gerealiseerd door door in een later stadium naar locatie te gaan waar ik een kookwand met verschillende kookplekken kan neerzetten en lokale jongeren de kans geef om het "vak van ketchupmaker" te leren. Wat mij betreft zal het nooit een fabriek met glanzende pijpleidingen worden waar niemand meer overzicht heeft welk product er wordt gemaakt en niemand de oorsprong van de ingrediënten meer weet omdat alles in poedervorm wordt aangeleverd. Aan welk lid van Higherlevel wil je graag de volgende "Vijf Vragen" stellen, en welke bonusvraag zou je hem of haar graag willen stellen? Ik ben reuze benieuwd naar het verhaal van Mathias@evelo, de elektricien op trapkracht. Waarom heb je gekozen om je markt beperkt te houden tot de actieradius van een bakfiets?

Allereerst dank aan de KvK dat ze hier reageren Het tweede deel (gegevens kunnen gekocht worden) volgt niet automatisch vanuit de wettelijke verplichting. Immers, online kunnen bedrijven gegevens raadplegen. Daarvoor is bestandenverkoop niet noodzakelijk. Wat is de reden dat de KvK dan toch bestanden verkoopt? Kunt u aangeven waarom de KvK zo ongeveer de enige instantie is die gebruik maakt van opt-out voor de NMI bij nieuwe inschrijvingen, in plaats van opt-in zoals te doen gebruikelijk en in veel gevallen zelfs verplicht? Kunt u aangeven waarom dat onderscheid gemaakt is? Waarom is er online een uitsluiting van de NMI-gemarkeerde adressen, maar niet bij bulkverkoop? Ligt het niet voor de hand dat ook bij bulkverkoop de NMI-gemarkeerde adressen gewoon niet meegeleverd worden?

Lijkt me dat dat af hangt van hoe de bestelling precies geplaatst is. Als je bij de tweede bestelling in hun portaal vooraf de foutieve tekening gezien hebt (of had kunnen zien) en aan de hand van die tekening besteld hebt, dan zou het jou fout kunnen zijn. Als je bij de leverancier besteld hebt aan de hand van een opdracht zoals "dezelfde profielen als vorige bestelling" dan ligt de fout duidelijk bij de leverancier en zou je daar op kunnen wijzen.

Weliswaar correct, maar het is een ongelukkige omschrijving aangezien punt 1 en 2 ook voor een rasechte ZZP-er kunnen gelden. Volgens vragensteller zijn er wisselende inkomsten per maand, al naar gelang er wel of geen opdracht komt. Dat impliceert een onzekerheid (risico) inzake de omzet van de onderneming. Als die ene opdrachtgever niet belt, dan is er nagenoeg geen omzet. De Belastingdienst weet het zo fijn te verwoorden ... één van de vele voorwaarden voor het zelfstandig ondernemerschap is dat de ondernemer risico moet lopen. Met slechts één grote opdrachtgever (en een paar kleintjes) is dat zeker aan de orde ... op het gevaarlijke af. Een tweede punt van beoordeling is de vraag of vragensteller op locatie (bij de opdrachtgever) werkt of in eigen kantoor/werkplaats. Van dat laatste is sprake, en dus weer een punt in het voordeel van zelfstandigheid. Een derde punt van beoordeling door de Belastingdienst is of er investeringen worden gedaan. Volgens vragensteller is daar weinig sprake van. Eigenlijk snijdt dat geen hout ... schaar het maar onder goed koopmansgebruik ... verspil geen geld als dat voor de onderneming niet noodzakelijk is of te weinig rendement oplevert. Uit hoofde van goed ondernemerschap vind ik het zorgelijk dat er sprake is van slechts één grote opdrachtgever ... plus een paar kleintjes daarbij. Persoonlijk zou ik mij daar meer druk om maken. Ik zou zeggen ... de ene hand wast de andere. Met de vriendelijke groeten van Nedzhibe